Zeka sana bilmediklerini bildirdiği gibi bilmediklerini zannettirebilir. Zannın çoğaldığında bilgin de çoğalır ama gafletin de çoğalır. Kendi aklına güvenmeye alışmış zeki bir insan sonunda kendi yarattığı bir hayal dünyasında yaşamaya başlar. İnsanların sana söylediği yalanlara şüpheyle yaklaşmak kolay, aklının sana söylediklerinden şüphe etmek ise neredeyse imkansız.

Âna takılmak ne zor. Geçmiş ayaklarından, gelecek başından çekiştirirken. Gözün gördüğü bile insanı kendinden uzaklaştırıyor. İsa Mesih göklerin melekutunun gören gözden hayırlı olduğunu söylerken bunu mu anlatıyordu?

İnsanları ne kadar dinlemeli? Kendini ne kadar dinlemeli? İnsan başkalarının sözleri karşısında karşılıklı duran iki ayna gibi. Işığın ve karanlığın kimden sadır olduğunu bilemiyor.

En verimli çağında öldü diyorlar. Verimlilik sıkıcılığı da beraberinde getiriyorsa, en sıkıcı çağında öldü de denebilir. Artık öğrenmişti her şeyi, öğrenecek bir şeyi kalmamıştı da demek mümkün. Kendisinden bıkmıştık, öldü de kurtulduk.

Stoacılık hemen hemen duyguların ne diyorsa tersini yap demek. Aklî olan onlara göre duyguların zıddını işaret ediyor. İnsan duygularına hakimiyet kurduğu sürece akıllı. Tersinden de olsa duyguların yol göstericiliğine güveniyorlar.

Sosyal medyada takipçi peşinde koşmak boş insanların boş işlerinden biri haline geldi. Hayatımız o kadar sahte ki, normal şartlar altında yüzüne bakmayacağımız insanları hesabımıza takipçi kaydetmek için didiniyoruz. Didinmiyoruz, hayır, ancak takipçinin fazlasından hoşnut olduğumuz aşikar. İnsanların kalan değeri de sosyal medya elinde kayboluyor.

Yaşadığımız gün gerçek olmayan görüntülerin bile gerçek gibi pazarlandığı bir gün. Tarih de en fazla o görüntüler kadar gerçek olabilir. Tarihe fazla önem verenler, onun bir hikayeden, romandan veya filmden daha gerçek olmadığını unutuyorlar. Hikayeye hikaye demek hoşlarına gitmiyor.

Aziz Augustine bir çokları için bir şeylerden kat’i olarak kaçınmak, dozunu mükemmel ayarlamaktan kolaydır demiş. Bu birçoklarına ben de dahilim. Günde bir kere sigara içen insan her gün (belki her saat) sigarayı bırakmaktadır, hiç içmeyen ise ömründe bir defa bırakır. Her defasında yeniden karar vermenin yanında terketmenin yıpratıcılığı hayli hafif kalıyor.

Kiminin gözleri ateşli. Her yeri yangın görmelerinin sebebi bu olsa gerek. Kimilerinin gözleri yaşlı. Herkesi ağlıyor görmeleri ancak böyle mümkün.

Rousseau demiş ki söz vermekte en yavaş olan yerine getirmekte en sadık olandır. Bu adamın insanları ne kadar az tanıdığına bir delil olabilir bu. Verdiği sözü şartları düşündüğü için zor veren adam zaten adı inatçıya çıkar ve hiç vermez. Zor söz verenler çok düşündüklerinden değil, genelde nazlandıklarındandır.

Yazar, kendi yaşadığı sıkıntıyla yetinmeyip, bunu bir de gelecek kuşaklara bulaştırmaya çalışan bir aptaldır demiş Montesquieu. Zamanımız bu yazarların silahlarının elinden alındığı bir zaman. Değil gelecek kuşaklara aktarmak, kendi zamanında bile sıkıntısını yansıtana hoş bakmıyoruz.

Hiç oy kullanmadım. Bundan dolayı da hiç pişman olmadım. Sonucu değiştireceğimi düşünmüyorum ama oy kullanmanın getirdiği sorumluluk hoşuma gitmiyor. İnsanlar televizyonda gördükleri ve şahsen tanımadıkları birine nasıl güveniyorlar? Ben kimseye beni yönet diyecek kadar güvenemedim bugüne dek, herhalde sorun bendedir.