Eskiden beri ABC Radio National'ın All in the Mind podcast'ini severim. Bir bölümünde insanların kafasında, sebepsiz duydukları seslerden bahsediyor.

İnsanlar hayatın orta yerinde kafalarının içinde sesler, konuşmalar duymaya başlıyor. İlk tepki korku. Bir kadın bu sese judge, yargıç adını takmış. Yaşadığı bir istismar travmasından sonra ortaya çıkmış ve temelde kendini yok etmeye çalışmasının bir yansıması olduğuna kanaat etmiş. Daha sonra bu sesten korkmamaya başlamış, bunun kendini tanıması için bir yardımcı olduğunu söylüyor.

İnsanların ses duyanları güvenilmez, korkulacak insanlar olarak gördüklerini anlatıyor. Filmlerde seri katillerin de benzer şeyler söylemesinden, ses duymanın doğrudan kötülükle ilişkilendirildiğinden bahsediyor. İnsanların böyle bakmasının, kendi tecrübelerinden bahsetmeyi zorlaştırdığını anlatıyor.

İnsanın kafasında şiddet eğilimli şeyler duymasının, illa şiddete yöneleceği anlamına gelmediğini, insanların her daim şiddet içerikli bir şeyler söylediğini anlatıyor. Televizyon olsun, çevre olsun, hatta kendi nefsimiz olsun, bize birinin kafasını kırmanın gerektiğinden bahsedebiliyor ancak bunları ne kadar ciddiye aldığımızı kendimiz belirliyoruz. Bunun gibi, insanın kafasındaki sesin falancayı öldür demesinin doğrudan bir fiile dökülmeyeceğini ekliyor.

Beynin konuşmayı anlama merkezindeki bir karışıklıktan kaynaklandığı tahmin ediliyormuş bunun. Nasıl olduğu konusunda tam bir açıklama yok, ancak hatıraların suyüzüne çıkıp, konuşma merkezini etkilemesi ve bu etkinin normal konuşmadan ayırdedilememesinden kaynaklandığı düşünülüyor.

Tedavisinin nasıl olacağını sorarsak, travmatik tecrübeler yaşayan insanların bu travmalarını atlatmalarına yardımcı olmanın, duydukları seslere de faydalı olduğu söyleniyor. İlaç tedavisi ise genelde stresi azaltmaya yönelmiş.

Uluslarası Ses Duyanlar Birliği bu sesleri dinlemek gerektiği üzerinde duruyormuş. Bu konuşmalarının içeriğinin kişiden kişiye farklılık gösterdiğini ve insanların seslerin ne dediğine dikkat etmesi gerektiğini söylüyorlar. Hatta birbirinden ayrı, habersiz konuşan sesleri, birbiriyle tanıştırmanın faydalı olduğunu, düşüncemizin sesiyle de benzer bir tanıştırmanın faydalı olduğundan bahsediyor. Bu sayede içindeki seslere Facebook hesabı açanlar oluyormuş. Onları arkadaşları gibi modelleyip, bir ilişki kurmanın faydalı olduğunu da anlatıyorlar.

[Ben Kendim Benliğim]