Düşüncelerin ne kadar gerçek? Hislerin peki?

Bu ikisinin de cevabının hiçbir zaman olduğuna kanaat ettim. Gerçeği öğrenmeye hislerinden veya düşüncelerinden başlamanın, onların yörüngesinden hiç çıkamamak gibi bir etkisi var.

Düşünüyorum, öyleyse varım diyen adamın yaptığı yanlış da bu. Dünyaya düşüncelerim diye başlarsan, onlardan başka bir zemin bulamazsın. Düşünce zemini de ne kadar gerçek?

Varlığın kendisi bir hayal olabilir, düşünce bu rüyanın içinde kendimizi oyaladığımız ve suflecinin bizi oyaladığı ipler olabilir, düşüncelerimiz kendi elimizde olmayabilir, onlar bir takım şeylerin sonucu olabilir. Düşüncelerimizin sebepleri varsa, o zaman düşünüyorum ve bu sebeple varolduğumu biliyorum diyebilir miyiz?