Ara sıra aklıma geldiğinde, FG meselesinin aslında Türk müslümanlığı denen daha geniş bir problemle ilgili olduğunu görüyorum. Türk müslümanlığı, Türklerin kendine has müslümanlığı zayıflıyor. Ne demek ki o? Türklerde İslam gelenek İslamıdır, mantık aranmaz, sorulmaz, soruşturulmaz, eskiler ne demişse doğru demiştir, şeyh uçar, mürid kaçar vs. Hmm. FG yüzünden bunlar mı zayıflıyor? Türk müslümanlığı dendiğinde en akla gelen cins o cemaatin yetiştirdikleridir zihnimde. Türk müslümanlığı, temelde bir ibadet ve tören müslümanlığıdır.

İşe bir mühendis alma niyetim var, adaylara teknik soru gönderdim, biri bana soruyu açıklayabilir misiniz diye cevap yazdı. /Hayır, açıklayamam./ Bir soru sorsa cevap verebilirdim ama böyle açıklayabilir misiniz deyince, hayır demekten başka da yolu kalmıyor. Açıklayamam, açık zaten. Hayatında graph/çizge diye bir kavramdan haberin olmadıysa, tabii ki soru tuhaf görünecektir. Soru sormayı bilmek önemli bir yetenek. Belki tüm yeteneklerin anası. İnsanın neyi bilmediğini formelleştirmesi, neyi bilmediğinin farkında olması ve buna hangi yolla ulaşabileceğine dair fikri bulunması çok önemli yetenekler.

Derler ki zamansızlıktan şikayet biraz övünme içerir. Çok meşgulüm, bu gibi fani işlerle uğraşamayacağım gibi. Biraz öyle, tabii. Ancak insanı yapmak istediği her işi yapamadığı da aşikar. Tercihte bulunmak gerektiğinde, bazılarını bazılarından daha önemli bulmak zorunda. Diğerleri de nisbeten önemsiz oluyor. Yazı da bu nisbeten önemsizler arasına mı girmeye başladı. Aslında çalışma saatlerimi sınırladım, ancak bir yandan da günde ortalama 3-4 saat çocuklarla zaman geçirmeye başladım. Bilgisayarın başına da ancak fırsat bulursam oturabiliyorum ve fırsat ancak diğerleri uyurken oluyor.

Ne okuyorsun bugünlerde? Susan Clarke’ın Jonathan Strange and Mr Norrell kitabını. Daha önce bahsetmiş olabilirim, uzunca bir kitap. Başka bir şey okuyacak zaman da bırakmıyor. Hoşuna gitmiş herhalde. Uzun zamandır böyle ince dokunmuş roman okumamıştım. Sakin ve uzun bir roman. Fantastik konulardan nasıl bahsedilmesi gerektiğini gösteren bir roman. Fantastik kurgu mu? #. yüzyıl başlarında Londra’da bir büyücü olduğunu anlatıyor. Onun devlet hizmetinde çalışmaya başlaması ve bunun etrafında gelişen konular. Normal şartlar altında pek zevk alacağın bir konu değil.

Şu paylaştığın ekran görüntüsünü <file:~/Repository/eminresah/yevmiye-12877/>__\ açıklaman lazım. Emin ol kimse bir şey anlamamıştır. Gayet açık bence. Bir defa, neden İngilizce? Anladık İngilizcen iyi ama sadece kendini ilgilendiren konularda da mı İngilizce kullanıyorsun? Yoo, aslında bu doküman Türkçe başlamıştı. Hatta bu günlük ya, bunun genel takibi hala Türkçe. Ancak cümlelere bir fiille başlama alışkanlığı edinmeye çalıştım. Bu da Türkçe cümle kurmayı zorlaştırdı. Ya daima devrik cümlelerle *ARA* falancayı filanca konuda gibi notlar alacaktım veya İngilizce yazacaktım.

İntihar eden meslektaşını duydun mu? Duydum. Ama sadece duydum. Ne videosundan, ne her haberdeki ilk cümle olan yazılımcılığı dışında bir tarafından haberim var. Bir insanın sakin sakin video çekip sonra kendini asabileceğini düşünmek ilginç. Evet. Kendimi o halde düşününce, muhtemelen videoyu çekip, intihar etmeyi unutur, bunu nasıl düşünebildiğime dair bir utançla yaşamaya devam ederdim. İnsanların ilgi çekmeye çalışmayı abartıp intihar ettiklerini düşünüyorsun? Tam olarak değil, yani bu kadar basit olduğunu sanmıyorum.

Telefonun sonunda kırılmış. Uzun zamandır bekliyordun sanırım. 7" telefon pratik değil. Daha doğrusu kindle’dan sonra pratik gelmemeye başlamıştı. Film seyretmiyor musun hiç? Filmleri genelde Affan bey seyrediyor. Arada sırada Hû-tub (YouTube) açmamı istiyor. Internet istihkakımı tükettiği için telefondan kaldırdım. Arada ders videoları seyrediyordum sonradan onların da faslı geçti. Daha doğrusu işitme cihazının bir zımbırtısı vardı, sesi doğrudan cihaza gönderen, o kaybolunca artık duyması zor oluyor. Kırılınca yeniden almamış gibi konuşuyorsun ama o akşam telefona karar veremeden uyuyamadığını biliyorum.

Konu sıkıntısı yaşamaya başlamış gibi hissediyor musun? Her şeyi halletmiş gibi bir ruh hali içinde görüyorum seni. Bazen. Gündemle ilgin yok. Ya teknik, ya kurgu okuyorsun. Yazmak zor olmuyor mu? Biraz. Fazla rahat olmanın böyle bir tarafı var, konu uydurmak gerekiyor. Olmayan sorunlar icad edip, bunların üstesinden gelmek. Ancak yazan çizen insanların çoğu zaten böyle. Olmayan sorunlara uygulanamaz çözümler üretmekle hayatlarını kazanıyorlar. Biraz ağır bir suçlama. Yazacak kadar aklı başında ve zamanının sahibi olan insanın aslında çok çok önemli bir derdi yoktur.

İnsanın hayatta hedefi olmalı mıdır? Bir hedefin var mı yani? Net hedeflerin ne işe yaradığı konusunda şüphelerim var. İnsanın bir yönü olmasını ve nereye gitmek istediğini bilmesini anlıyorum ama net hedefler dediğimizde bunların kazandırmak kadar kaybettirme, rahatlatmak kadar sıkma ihtimalleri mevcut. Kafasındaki kişiliğe veya hedeflere sıkı sıkıya bağlı olduğu için daha iyi fırsatları kaçıranları da gördüm. Takıntı haline gelmediği sürece hedeflerin net olması da güzel belki, yine de bunları artık eskisi kadar önemli gördüğümü söyleyemem.

İnsanların yanlış kişileri dinlediğini düşünüyorsun. Seni dinlemedikleri için. Sadece beni dinlemedikleri için değil. Kendilerine zarar verdikleri için. Kendilerine verdiklerini söylediğin zararı aslında sen veriyor olamaz mısın? Olabilirim tabii. Ancak belki de olaya onlardan daha sakin ve uzaktan bakıyor da olabilir. Bazı iplerin elimde olması, onları sadece duygusal sebeplerle çektiğim anlamına gelmiyor. Sen kimi dinliyorsun? Karımı. Hmm. O zaman birileri de sana aynısını söyleyebilir. Evet. Allah’tan beni yönlendirme konusunda pek istekli değil.

Yazmayı bıraktın mı? Bunu yazmak biraz komik durmuyor mu? Her gün yazmıyorsun artık. Her gün yazmıyorum. Her gün okumuyorum da. Kimi günler sadece çalışıyorum. Sıkılmaya başladım. Eskisi kadar sıkıntı sarmıyor seni. Çocuklar var. Bir de artık daha çok insan görüyorsun. Evet. Uzletteki adam gitti. Günlük insan görme rekorlarımı kırıyorum. İnsanlarla beraber olup da sosyal medya arayanlara şaşırıyorum bir de. Siteyi yeniden bir bloga çevirmelisin belki. Hakiki bloga mı? Evet. Bundan da emin değilim.

Yine uykusuz bir gece. Uzun zamandır böyle göremiyordum seni. Saat 2 olmuş ve iki defa uyumaya çalıştıktan sonra başarısızlıkla kalktım. Birinde Jonathan Strange & Mr Norrell romanından biraz okudum. İkincisinde aklıma üşüşen bir takım ufak işleri yapayım dedim. Bu yazı da o işlerin biri mi? Hem evet, hem hayır. Kendimle ilgili keşfettiğim şey, günümü çalışarak geçirir ve akşam da yemezsem, pek uyku sorunum olmadığı yönünde. Dün olduğum grip aşısından mütevellit ve pazar olmasının da verdiği rehavetle gündüz uyudum.