Yevmiye 13037

Bir rüya gördüm. Bir banko gibi bir yerde, kadın bir polise benzeyen birinin işini bitirmesini bekliyordum. Sonra bir kağıt uzatıp, kaç gün ömrüm kalmış? diye sordum. Önündeki ekrana bakıp, 5 gün dedi ve oraya da yazdı. Sonra uyandım. İçimde herhangi bir ürperme olmadığını hatırlıyorum. Hala bir korku yok.

5 gün sonra uçağa binip Budapeşte'ye gideceğim. Eğer uçak düşerse bu rüyanın hakikat olduğunu öğrenebiliriz. Uçak düşerse muhtemelen bu yazıyı okuyamazsınız. Belki tam havadayken yayınlanacak hale getirip bırakabilirim. Çünkü beni tanıyan insanların endişelenmesini istemiyorum. Etrafımdakiler sağlığıma benden çok dikkat ediyor. Böyle rüyalar benden çok onları etkiler.

Aslında bunu rüyayı unutmayayayım diye yazıyorum. 5 gün sonrası için bir beklentim yok, bir rüya ile hayatımın değiştiğini söyleyecek hiçbir şey olmadı şimdiye kadar.

Gittiğim yer karanlık bir yerdi ve bürokratik bir havası vardı.

Memurlukla alakam yok ama rüyamın bir memur rüyası olması kainat hayalimin fazla bürokratik olmasından kaynaklanmış olabilir. Beni düşündüren, ömrümün kaç günü kaldığını neden bir deniz kenarında tablete bakan bir şortlu bir adamın veya dağ başında keçilerini otlatan bir dervişin değil, karanlık bir bankonun gerisinde oturan bir kadından duyduğum.

Kaç gün ömrüm kaldığını hala bilmiyorum. Belli olmaz. Belki de gerçekten bitmiştir. Her halükarda hakkınızı helal edin.

Bu yazıyı bu halde, ifade bozukluklarına dokunmadan bırakmışım. Yine dokunmadım. Uçağa binmeden önce göndermeyi planlıyordum ama olmadı. Uçak da düşmedi nitekim. Düşseydi haberiniz olurdu. Ömrüm de beş günden uzunmuş. Bugün 13044. Yukarıdakini yazdığımın üzerinden bir hafta geçmiş.

Rüyayı pek sadık bulmadığım ve öleceksek de ortalığı fazla velveleye vermeyelim niyeti rüyadan kimseye bahsetmemeye sevketti. Bahsetsem ne çıkacak? Hem nihayetinde uçak düşecek demedi, ömrün 5 gün dedi. Şahsi de olabilir. Ecelden kaçış yok.

Bu rüyanın başka bir tabiri ise herhalde sıkıntıdan kurtulmak şeklinde olacaktır. Belki doğru. Bakalım. Hayrolsun.